“พระเมตตาของพระ มาถึงเราก่อน ก่อนที่เราจะรู้ตัวว่าผิด ก่อนที่เราจะกลับใจเสียอีก.” “ลูกคนเล็กกลับไปหาพ่อ ขณะที่เขายังอยู่ไกล พ่อมองเห็นเขา รู้สึกสงสาร จึงวิ่งไปสวมกอดและจูบเขา” (ลก 15:20) นี่แหละ คือหัวใจของพระบิดาแท้จริง ทรงรู้สึกรัก, รู้สึกสงสาร และเป็นผู้เริ่มก่อน เป็นผู้เริ่มคนแรกเสมอที่จะมอบความรักและความเมตตา อีกทั้งการให้อภัยให้กับเราทุกคน สิ่งแรกที่พระบิดามองมาในชีวิตของเรามิใช่ความดีหรือความเลวร้ายที่เราได้เคยทำมา แต่พระองค์มองดูตัวเรา มองเราที่เป็นลูกของพระองค์เป็นเรื่องแรก ชาวฟาริสีและธรรมาจารย์ต่างบ่นว่า “คนนี้ต้อนรับคนบาปและกินอาหารร่วมกับเขา” พระองค์จึงตรัสอุปมาเรื่องนี้ให้เขาฟัง “ท่านใดที่มีแกะหนึ่งร้อยตัว ตัวหนึ่งหายไป จะไม่ละแกะเก้าสิบเก้าตัวไว้ในถิ่นทุรกันดาร ออกไปตามหาแกะที่หายไปจนพบหรือ เมื่อพบแล้ว เขาจะยกมันใส่บ่าด้วยความยินดี กลับบ้าน เรียกมิตรสหายและเพื่อนบ้านมา พูดว่า ‘จงร่วมยินดีกับฉันเถิด ฉันพบแกะตัวที่หายไปนั้นแล้ว’ เราบอกท่านทั้งหลายว่าในสวรรค์จะมีความยินดีเช่นนี้เพราะคนบาปคนหนึ่งกลับใจมากกว่าความยินดีเพราะคนชอบธรรมเก้าสิบเก้าคนที่ไม่ต้องการกลับใจ” (ลก 15:2-7) พระเยซูเจ้าเชื้อเชิญเราทุกคนให้มองกันและกัน มองเพื่อนพี่น้องของเรา แบบเดียวกับที่พระบิดาทรงมองเรา แบบเดียวกับที่พ่อในเรื่องเปรียบเทียบได้มองดูลูกชายคนเล็กที่ทำผิดพลาดและน่านักน่าจะโดนตีสอนหลายหลายทีเลยทีเดียว “แม้ว่าก่อนหน้านั้นข้าพเจ้าเคยพูดดูหมิ่นพระเจ้า เบียดเบียนและทำทารุณ แต่ข้าพเจ้าก็ได้รับพระเมตตากรุณาจากพระองค์ เพราะข้าพเจ้าทำไปโดยความไม่รู้ขณะที่ยังไม่มีความเชื่อ” (1ทธ 1:13) ก่อนที่เราจะรู้ตัวว่าได้ทำผิดพลาดไป พระบิดา…ความรักห่วงใย พระเมตตารักของพระองค์ […]
“เหตุผลที่ฉันรักและเลือกหนทางพระ มากกว่าน้ำใจตน” ประชาชนจำนวนมากกำลังเดินไปกับพระเยซูเจ้า พระองค์ทรงหันพระพักตร์มาตรัสกับเขาทั้งหลายว่า “ถ้าผู้ใดติดตามเราโดยไม่รักเรามากกว่าบิดามารดา ภรรยา บุตร พี่น้องชายหญิง และแม้กระทั่งชีวิตของตนเอง ผู้นั้นเป็นศิษย์ของเราไม่ได้ ผู้ใดไม่แบกกางเขนของตนและติดตามเรา ผู้นั้นเป็นศิษย์ของเราไม่ได้” (ลก14:25-27) คำที่น่าสนใจในพระวรสารสัปดาห์นี้ “ติดตามพระเยซูเจ้า รักพระองค์มากกว่าสิ่งอื่นใด” ไม่ได้หมายความว่า “พระห้ามเรารักสิ่งใดใดในโลกเลย” แต่พระเน้นย้ำให้เราเอาใจใส่ “น้ำพระทัยพระองค์” เราจำเป็นต้องให้ “พระเป็นอันดับแรกในทุกสิ่งในชีวิตเรา” การ “ให้พระเป็นอันดับแรกในชีวิต” ย่อมต้องผ่านการ “เขี่ยชีวิตตนเอง ตัดสละน้ำใจตนเอง” เป็นเรื่องธรรมดา แต่ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายง่ายเลยที่เราจะฝ่าด่านนี้ไปได้ เพราะเราก็ย่อมต้องรักตนเองสนใจน้ำใจตนเอง และความยากมากมากในการ “เขี่ยชีวิตตนเอง ตัดสละน้ำใจตนเอง” ด้วยความยากลำบากนี้ ก็นับเป็นเรื่องเดียวกันกับพระวาจาของพระเยซูเจ้า ในเรื่อง “ตัดสละน้ำใจตนเอง แบกกางเขนของตนและติดตามเรา (พระเยซู)” “มนุษย์ ผู้ใดเล่าจะล่วงรู้พระประสงค์ของพระเจ้าได้ ถ้าพระองค์ไม่ประทานพระปรีชาญาณให้เขาถ้าพระองค์ไม่ทรงส่งพระจิตศักดิ์สิทธิ์ลงมาจากเบื้องบน วิถีทางของชาวโลกถูกดัดให้ตรงเช่นนี้ มนุษย์ได้รับการสั่งสอนให้รู้ถึงสิ่งที่พอพระทัย เขาได้รับความรอดพ้นก็อาศัยพระปรีชาญาณนี้เอง” (ปชญ 9:17-18) คำแนะนำของผู้รู้ ผู้มีประสบการณ์มากกว่าเรานัก ในหนังสือปรีชาญาณ มีคุณค่ากับชีวิตของเรามาก ประสบการณ์ของพวกท่านเตือนสอนเราว่า […]
“ความสุภาพถ่อมตนเยี่ยงพระคริสตเจ้า, พระเจ้าพอพระทัย” “ท่านทั้งหลายได้เข้าใกล้, เข้ามาถึงพระเยซูเจ้าผู้เป็นคนกลางแห่งพันธสัญญาใหม่ และมาถึงพระโลหิตที่ประพรมซึ่งกล่าวถึงสิ่งที่ดียิ่งกว่าโลหิตของอาแบล” (เทียบ ฮบ 12:18,24) พี่น้องชีวิตคริสตชนของเรา เราร่วมเดินทางกับพระเยซู เราเข้าใกล้ชีวิตของพระองค์ เราเดินติดตามพระองค์ เราพร้อมและให้ชีวิตของพระองค์ที่เปี่ยมด้วยความสุภาพถ่อมตนเปี่ยมด้วยเมตตารักเป็นต้นแบบชีวิตคริสตชนของเรา ด้วยการติดตามชีวิตของพระเยซู จะช่วยเราให้ใกล้ชิดพระเป็นเจ้าได้ดีที่สุด เพราะทุกคนที่ยกตนขึ้นจะถูกกดให้ต่ำลง แต่ทุกคนที่ถ่อมตนลงจะได้รับการยกย่องให้สูงขึ้น”….. แล้วท่านจะเป็นสุข เพราะคนเหล่านั้นไม่มีสิ่งใดตอบแทนท่านได้ ท่านจะได้รับการตอบแทนจากพระเจ้าเมื่อผู้ชอบธรรมกลับคืนชีวิต” (ลก 14:11,14) จงสุภาพถ่อมตนและจงใจกว้าง รู้จักแบ่งปันด้วยใจรักเมตตาต่อกัน แล้วพระเจ้า พระบิดาจะตอบแทนชดเชยให้ พระองค์จะรักและต้อนรับเราผู้มีใจสุภาพและเมตตาเข้าสู่สวรรค์บ้านของพระองค์ ลูกเอ๋ย ไม่ว่าท่านจะทำสิ่งใด จงทำด้วยความถ่อมตนเถิด แล้วท่านจะเป็นที่รักมากกว่าคนให้ของกำนัล ท่านยิ่งเป็นใหญ่มากขึ้นเท่าใด ก็ยิ่งต้องถ่อมตนลงมากเท่านั้น แล้วพระเจ้าจะโปรดปรานท่าน (บสร 3:17-18) ความสุภาพถ่อมตน ช่วยเราให้เราสามารถยอมรับความจริงกับชีวิตของตน ยอมรับข้อจำกัดของตน ยอมรับความอ่อนแอข้อบกพร่องผิดพลาดของตน แม้ว่าบางครั้งเราจะเริ่มต้นกิจการด้วยความปรารถนาดี แต่เราก็กล้าเผชิญหน้าและยอมรับผลที่ผิดพลาดนั้นได้ ความสุภาพถ่อมตน ช่วยเราให้เรายอมรับแม้ผลจะออกมาไม่ได้ดังใจเราปรารถนา ด้วยเรามีข้อจำกัดรอบด้านทั้งจากตัวเราและจากสภาพแวดล้อมรอบตัวเรา ที่สุด ช่วยเราให้กล้าหวังผลที่ได้รับ และขอพระให้พระองค์ทรงเติมเต็มในส่วนที่เรายังอ่อนแอเรายังขาดไป นกขุนทอง
บอกกล่าว เล่าเรื่อง “ฉลองวัดเซนต์หลุยส์ปีที่ 62” สุขสันต์วันฉลองชุมชนความเชื่อวัดเซนต์หลุยส์ปีที่ 62 แด่พี่น้องทุกท่าน ถ้าจะเปรียบจำนวนปีเป็นช่วงอายุของคน ๆ นึงวัย 62 ก็ดูจะเป็นช่วงชีวิตคน ๆ นึง ที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมาไม่น้อยทีเดียว คงเป็นช่วงวัยที่หลายคนอาจจะเก็บเกี่ยวความสุขจากความสำเร็จที่ได้ทำมาตลอดช่วงชีวิตที่ผ่านมา คงเป็นช่วงวัยที่ได้มองเห็นลูก ๆ หลาน ๆ เติบโตขึ้นทั้งทางด้านวัยวุฒิและคุณวุฒิ เป็นช่วงวัยที่มีเวลาหยุดนิ่ง สงบทบทวนไตร่ตรองมองชีวิตที่ผ่านมา คงเป็นช่วงวัยที่เป็นหลักให้กับลูก ๆ หลาน ๆ ได้พึ่งพิง คงไม่ต่างจากชุมชนความเชื่อแห่งนี้ ระยะเวลา 62 ปีเป็นช่วงเวลาที่ผ่านอะไรมามากมาย เป็นเวลาที่มองเห็นความเติบโตในด้านต่าง ๆ อย่างชัดเจน เราเฉลิมฉลองชุมชนความเชื่อของเราในปีนี้เป็นปีที่ 62 ของวัดเซนต์หลุยส์ จริง ๆ ไม่ใช่เพียงแค่ปีนี้ที่มีความหมาย แต่ฉลองวัดทุก ๆ ปี เป็นช่วงเวลาที่มีคุณค่าและมีความหมายสำหรับพวกเราแต่ละคนเป็นพิเศษ สำหรับลูก ๆ หลาน ๆ ชุมชนความเชื่อวัดเซนต์หลุยส์แห่งนี้ที่เราจะร่วมใจกันขอบพระคุณพระเจ้าเป็นพิเศษสำหรับพระพรที่พระองค์ประทานให้กับชุมชนของเราเสมอมา และในปีนี้ซึ่งเป็นปีที่ 62 ของวัดของเรา […]
เด็กน้อยคนหนึ่งในชั่วโมงศิลปะ คุณครูมอบหมายให้วาดภาพหนึ่งภาพในกระดาษขาวที่จะแจก โดยวาดให้สวยที่สุดเท่าที่จะทำได้ เด็กน้อยคนนี้เมื่อได้รับกระดาษก็รู้สึกไม่พอใจและหงุดหงิดมาก เพราะกระดาษที่เธอได้รับมันไม่ขาวแบบของเพื่อน
ครั้งหนึ่งขณะที่โดยสารด้วยสายการบินระหว่างประเทศสายการบินหนึ่ง
พระเยซูเจ้าตรัสตอบเขาว่า “ผู้ใดรักเรา ผู้นั้นจะปฏิบัติตามวาจาของเรา พระบิดาของเราจะทรงรักเขา พระบิดาจะเสด็จพร้อมกับเรามาหาเขา จะทรงพำนักอยู่กับเขา…..
เยรูซาเล็มเอ๋ย จงลุกขึ้นเถิด จงฉายแสงเจิดจ้า เพราะความสว่างของเจ้ามาแล้ว พระสิริรุ่งโรจน์ของพระเจ้าทอแสงเหนือเจ้า
