“พระทรงอดทน เพื่อทรงพิสูจน์ว่ารักเรา” “ชาวอิสราเอลกำลังกระหายน้ำมาก จึงบ่นตำหนิโมเสสว่า “ทำไมท่านจึงพาพวกเราออกจากอียิปต์ จะให้พวกเรา ลูก ๆ และฝูงสัตว์ของเราอดน้ำตายหรือ”….. สถานที่แห่งนั้นจึงได้ชื่อว่ามัสสาห์และเมรีบาห์ เพราะชาวอิสราเอลได้ต่อว่าและทดลองพระยาห์เวห์โดยถามว่า “พระยาห์เวห์สถิตกับเราหรือไม่” (อพย 17:3,7) ความสัมพันธ์ระหว่างคนสองคน บางครั้งก็ไม่ได้ราบรื่นไปทุกอย่าง หลายครั้งเราพบว่าเราถูกผู้คนปฏิเสธ ไม่ยอมรับน้ำใจเรา ไม่เข้าใจความปรารถนาดีที่เรามีให้ ผู้คนก็ให้คำนิยามว่า “ต่างคนต่างจิตต่างใจ” เรื่องราวความสัมพันธ์ระหว่างพระเจ้า กับชนชาติอิสราเอล ประชากรของพระองค์ เราพบเรื่องทำนองเดียวกัน พวกเขาบ่นว่าพระองค์ พวกเขาลืมพระเมตตารักยิ่งใหญ่ที่พระมอบให้มากมาย พวกเขาปฏิเสธความรักของพระ พระเยซูเจ้าตรัสว่า “แต่ผู้ที่ดื่มน้ำซึ่งเราจะให้นั้น จะไม่กระหายอีกเลย น้ำที่เราจะให้เขา จะกลายเป็นธารน้ำในตัวเขา ไหลรินเพื่อชีวิตนิรันดร”….. เขากล่าวกับหญิงผู้นั้นว่า “เรามีความเชื่อไม่ใช่เพราะคำพูดของท่านอีกแล้ว เราเองได้ยินและรู้ว่าพระองค์เป็นพระผู้ไถ่ของโลกโดยแท้จริง” (ยน 4:14,42) ความสัมพันธ์ระหว่างคนสองคน คนหนึ่งเป็นผู้ให้คนหนึ่งเป็นผู้รับ ให้และรับตามประสามนุษย์ อาจจะให้ต่อกันด้วยความเคลือบแคลงแฝงผลประโยชน์ หรือหากบริสุทธิ์ใจจริง ก็อาจสะดุดล้มลง ท้อและถอยหากถูกปฏิเสธน้ำใจที่หวังดี หากถูกตอกกลับมาและเจ็บปวด มีโอกาสสูงที่จะช้ำใจ ผิดหวัง และหยุดทำดีหยุดที่จะแบ่งปัน “พี่น้อง เมื่อได้เป็นผู้ชอบธรรมด้วยความเชื่อแล้ว […]
“การกลับใจ, กลับมาหาพระ และกลับออกไปส่งต่อพระเมตตาพระองค์” พระเจ้าทรงช่วยเราให้รอดพ้น และทรงเรียกเราให้เป็นผู้ศักดิ์สิทธิ์ ไม่ใช่เพราะสิ่งที่เราทำ แต่เพราะพระประสงค์และพระหรรษทานของพระองค์ พระองค์ประทานพระหรรษทานนี้แก่เราแล้วในพระคริสตเยซู…..ผู้ทรงทำลายความตาย และทรงนำชีวิตและความไม่รู้จักตายให้ปรากฏอย่างชัดแจ้งโดยทางข่าวดี (2ทธ 1:9-10) พระทำเช่นนี้กับเราเสมอ ไม่ว่ากับเราที่เป็นลูกที่ดีน่ารัก หรือลูกล้างผลาญก็ตาม พระเริ่มด้วยรักต่อเราเสมอ แทนที่จะดุว่าให้ร้ายเรา ทั้งที่เราก็เป็นลูกล้างผลาญจริงจริง พระทรงช่วยเราให้รอดพ้น และทรงเรียกเราให้เป็นผู้ศักดิ์สิทธิ์ ไม่ใช่เพราะสิ่งที่เราทำ แต่เพราะรักเราจริงจริง อย่างที่นักบุญเปาโลบอกเราเตือนใจเรานั้นแน่นอน นี่เอง เป็นการยืนยันให้เราได้พบหัวใจเปี่ยมรักที่พระทรงมีให้เราเสมอ พระเจ้าตรัสแก่อับรามว่า “จงออกจาก…..จงไปยัง…..เราจะทำให้ท่านเป็นชนชาติใหญ่ จะอวยพรท่าน จะทำให้ท่านมีชื่อเสียงเลื่องลือ ท่านจะนำพระพรมาให้ผู้อื่น” …..อับรามจึงออกเดินทางตามที่พระยาห์เวห์ตรัส (เทียบปฐก 12:1-4ก) หากเรายอมรับฟังเสียงเรียกของพระ หากแม้เราพลาดหรือผิดพลั้งไป แต่ยอมกลับมาฟังเสียงของพระอีกครั้ง เราจะพบว่า หัวใจรักของพระมีให้เราเสมอ มีพระพรสำหรับเราเสมอ และยังพบอีกว่า พระ ปรารถนาใช้เราเป็นสะพานนำรักของพระองค์ส่งต่อให้กับพี่น้องรอบข้าง “เราจะทำให้ท่านเป็นชนชาติใหญ่ จะอวยพรท่าน จะทำให้ท่านมีชื่อเสียงเลื่องลือ ท่านจะนำพระพรมาให้ผู้อื่น” พระเยซูเจ้าทรงพาเปโตร ยากอบ และยอห์นน้องชายไปบนภูเขาสูงที่ปราศจากผู้คน แล้วพระวรกายของพระองค์ก็เปลี่ยนไปต่อหน้าเขา […]
“เริ่มต้นกันตั้งแต่ สัปดาห์แรกของเทศกาลมหาพรตนี่แหละ” พระเจ้าทรงเอาฝุ่นจากพื้นดิน มาปั้นมนุษย์และทรงเป่าลมแห่งชีวิตเข้าในจมูกของเขา มนุษย์จึงเป็นผู้มีชีวิต…..แม้ว่า พระเจ้าตรัสห้ามว่า “อย่ากินหรือแตะต้องเลย มิฉะนั้นท่านจะต้องตาย” แต่หญิงเห็นว่าต้นไม้นั้นมีผลน่ากิน งดงามชวนมอง ทั้งยังน่าปรารถนาเพราะให้ปัญญา นางจึงเด็ดผลไม้มากิน แล้วยังให้สามีซึ่งอยู่กับนางกินด้วย เขาก็กิน (เทียบ ปฐก 2:7, 3:3,7) สัปดาห์แรกเทศกาลมหาพรต สัปดาห์นี้ว่าด้วยเรื่องอาหารการกินทั้งนั้น เขาว่ากันว่า “ลิ้นสำคัญที่สุด” ลิ้นหรือว่าปาก เป็นได้ทั้งมอบความสุขหรือมอบความทุกข์ยากให้กับคนอื่น ลิ้นหรือปาก ทำให้เราอดกลั้นยอมที่จะไม่ทาน หรือปล่อยตัวปล่อยใจ กินมันทุกอย่าง แต่พระเยซูเจ้าตรัสตอบว่า “มีเขียนไว้ในพระคัมภีร์ว่า มนุษย์มิได้ดำรงชีวิตด้วยอาหารเท่านั้น แต่ดำรงชีวิตด้วยพระวาจาทุกคำที่ออกจากพระโอษฐ์ของพระเจ้า….. จงกราบนมัสการองค์พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของท่าน และรับใช้พระองค์แต่ผู้เดียวเท่านั้น” (เทียบ มธ 4:4,10) เหมือนกับเรื่องของอาดัมเอวาที่ตัดสินใจไม่ฟังเสียงของพระเจ้า ตัดสินใจเลือกที่จะกินผลไม้ที่พระเป็นเจ้าทรงห้าม จริง ๆ แล้ว ลิ้นหรือว่าปาก ก็ไม่ใช่ตัวการสำคัญ แต่กลับกลายเป็นว่าจิตใจของเรา ที่อยากจะปรนเปรอตอบสนองต่อความต้องการของตัวเราคนเดียวเท่านั้น ทำให้เราตัดสินใจเลือกปฏิเสธพระเจ้า, เลือกปฏิเสธเพื่อนพี่น้องคนอื่น, เลือกตามใจตัวเอง, เลือกตามใจปากและลิ้นของตนเอง สัปดาห์แรกของเทศกาลมหาพรตนี้ […]
บอกกล่าว เล่าเรื่อง “เราล้วนมีหน้าที่ ส่งเสริมความเชื่อของกันและกัน” พ่อประชาสัมพันธ์เรื่องค่ายคำสอนภาคฤดูร้อนไปเมื่อสัปดาห์ก่อน ในสัปดาห์นี้ก็ขอประชาสัมพันธ์เพิ่มเติม และย้ำเตือนอีกครั้ง จะเปิดการเรียนคำสอนใน วันจันทร์ที่ 23 มีนาคม-วันศุกร์ที่ 17 เมษายน 2020ระยะเวลาเรียนประมาณ 18 วัน เรียนวันจันทร์-วันศุกร์ ตั้งแต่เวลา 8.30น.-14.00น.พ่อได้แนบกำหนดการเรียนคำสอนคร่าวๆ ตลอดเดือนนี้มาในฉบับนี้เพื่อผู้ปกครองเด็กๆจะได้ทราบกำหนดการต่างๆตลอดค่ายคำสอนเดือนเมษายนนี้ เพื่อเตรียมลูกๆหลานๆของเราในการรับศีลศักดิ์สิทธิ์ตามวัยของเขา 10 เมษายน 2020 กิจกรรมวันสงกราต์เด็กคำสอน วันจันทร์ที่ 13-14 เมษายน 2020 วันหยุดสงกรานต์ วันพฤหัสบดีที่ 16 เมษายน 2020 สอบ วันศุกร์ที่ 17 เมษายน 2020 Family Day นักเรียนคำสอน/ประกาศผลสอบ วันเสาร์ที่ 18 เมษายน 2020 เข้าเงียบเตรียมรับศีลศักดิ์สิทธ์ วันอาทิตย์ที่ 19 เมษายน 2020 […]
บอกกล่าว เล่าเรื่อง ค่ายคำสอน 2020 “Let Love Be The Bridge” ให้รักเป็นสะพาน ตามที่ทางวัดเซนต์หลุยส์จะจัดให้มีการสอนคำสอนภาคฤดูร้อนปี 2020 “Let Love Be The Bridge” ให้รักเป็นสะพาน ซึ่งจะจัดขึ้นระหว่างวันจันทร์ที่ 23 มีนาคม – วันศุกร์ที่ 17 เมษายน 2020 ระยะเวลาเรียนประมาณ 18 วัน เรียนวันจันทร์ – วันศุกร์ ตั้งแต่เวลา 8.30 น. – 14.00 น. พ่อในฐานะผู้รับผิดชอบ ขออธิบายและทำความเข้าใจเกี่ยวกับรายละเอียดและเกณฑ์การรับศีลศักดิ์สิทธิ์ของนักเรียนคำสอน และรายละเอียดของการเรียนคำสอนภาคฤดูร้อนในปีนี้เบื้องต้น และจะประชาสัมพันธ์ในสารวัดเป็นระยะก่อนค่ายคำสอนจะเริ่มต้น เพื่อให้ผู้ปกครองและเด็ก ๆได้จัดเตรียมเวลา ในการมาเรียนคำสอน ซึ่งถือว่าเป็นเรื่องสำคัญที่ต้องเอาใจใส่ เพื่อให้เด็ก ๆได้เติบโตในความเชื่อตามวัยวุฒิของเขา ผ่านทางการเรียนคำสอนและรับศีลศักดิ์สิทธิ์ต่างๆ ระดับนักเรียนที่จะมาเรียนคำสอน สำหรับเกณฑ์ของนักเรียนที่จะเรียนคำสอนภาคฤดูร้อนในปีนี้ ขอเป็นนักเรียนที่เตรียมจะรับศีลมหาสนิท ศีลกำลัง และรื้อฟื้นคำสัญญาศีลล้างบาปฯ […]
“ทำสัปดาห์นี้ให้เป็นสัปดาห์แห่งความรัก” จำได้ว่าเวลาเป็นเด็ก ๆ ช่วงสัปดาห์ที่จะถึงวันวาเลนไทน์หรือวันแห่งความรัก สิ่งหนึ่งที่เด็กๆนักเรียนจะทำกันในโรงเรียนในสมัยนั้นก็คือซื้อสติกเกอร์รูปหัวใจ มาแปะให้กัน แปะให้เพื่อนๆ แปะให้คุณครู แปะให้ใครก็ตามที่เราปรารถนาอยากจะแปะให้เขา ด้วยมิตรภาพหรือด้วยความรู้สึกดีๆ มันเป็นรูปธรรมของการแสดงออกที่จับต้องได้ แม้ไม่ใช่เรื่องอะไรใหญ่โต ไม่ได้มีมูลค่าอะไร แต่รับรู้ได้ถึงความรู้สึก และความปรารถนาดีที่มีให้กันทั้งผู้รับและผู้ให้ สัปดาห์นี้มีวันที่คนทั่วไปฉลองกันนั่นคือวันแห่งความรัก หรือวันวาเลนไทน์ที่เราเรียกกันติดปากแม้ว่าอาจจะไม่ใช่วันสำคัญทางศาสนาโดยตรงนัก แม้อาจจะเกี่ยวข้องกับนักบุญบางท่านในพระศาสนจักรของเรา จนเป็นที่มาของวันนี้ แต่ความหมายของวันแห่งความรักนี้ก็อาจจะถูกให้ความหมายไปในทางโลกมากกว่าจะเป็นแง่มุมทางศาสนา ก็คงไม่ใช่เรื่องที่สำคัญเท่าไหร่นักว่า จะมอง จะให้ความหมายอย่างไร แต่พ่อมาคิดว่าการมีวันแห่งความรัก มีสัปดาห์แห่งความรักให้เราได้คิดถึงบ้างก็เป็นเรื่องดีและไม่เสียหาย และไม่จำเป็นต้องเป็นมุมมองความรักแบบ หนุ่มสาว คู่รักเท่านั้น แต่เป็นความรักสำหรับทุก ๆ คน ความรักที่เรามีต่อพระ ความรักในครอบครัว ความรักในมิตรภาพเพื่อนฝูง ความรักในบทบาทหน้าที่ที่มี ฯลฯ เป็นโอกาสที่เราจะได้หวนคิดถึงและให้ความสำคัญเป็นพิเศษในสัปดาห์แห่งความรักนี้ การแปะสติกเกอร์รูปหัวใจเป็นสัญลักษณ์บ่งบอกถึง ความรู้สึกดี ๆ ความปรารถนาดีที่มอบให้กัน แบบเห็นเป็นรูปธรรม การมีภาคปฏิบัติที่เราแสดงต่อกันในสัปดาห์นี้เป็นพิเศษก็เป็นเครื่องบ่งแสดงถึงความรักที่เรามีต่อบุคคลต่าง ๆ ที่เป็นรูปธรรมจับต้องได้ บุคคลเหล่านี้อาจจะไม่ได้อยากให้เราแปะสติกเกอร์รูปหัวใจ ให้ช่อดอกไม้ช่อโตๆ แต่เขาอาจจะรอเพียงแค่คำพูดดี ๆ จากเรามากขึ้น เวลาที่เราให้กับเขามากขึ้น […]
บอกกล่าว เล่าเรื่อง “ทำเรื่องเดิมๆ ด้วยความคิดใหม่ๆ” เพิ่งผ่านปีใหม่สากลมาไม่นาน เราก็ฉลองปีใหม่จีนกันอีกรอบเมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมา และสัปดาห์นี้เราก็เข้าสู่เดือนที่สองของปี 2020 เดี๋ยวอีกไม่นานเราก็ฉลองปีใหม่ไทยกันอีกรอบในวันสงกรานต์ พ่อมานั่งคิด ๆ ว่าปี ๆ นึงเราฉลองปีใหม่กันหลายรอบเหมือนกัน มาคิดเล่น ๆ ก็ดีเหมือนกัน ทุกครั้งที่เป็นวันปีใหม่ ก็เป็นโอกาสเริ่มต้นสิ่งใหม่ ๆ เสมอ ๆ การมีปีใหม่บ่อย ๆ ก็เป็นโอกาสที่เราจะเริ่มต้นสิ่งใหม่ ๆให้กับชีวิตเสมอ ๆ พ่อจึงขอแบ่งปันข้อคิดจากสมเด็จพระสันตะปาปาฟรังซิสในการเริ่มต้น การมีความสุขในชีวิต ซึ่งหลายครั้งไม่ใช่การทำเรื่องใหม่ ๆ แต่คือการทำสิ่งเดิม ๆ ด้วยความคิดใหม่ ๆ ซึ่งเป็นแง่คิดที่ดีในการเริ่มต้นทำอะไรใหม่ ๆ ในชีวิตบ้าง ซึ่งพ่อขอสรุปแง่คิดเหล่านี้มาแบ่งปันในสารวัดฉบับนี้ ปล่อยวางกับชีวิตบ้าง เรื่องไหนควรปล่อยก็ปล่อยไป อย่ายึดติด อย่าเก็บทุกเรื่องมาบั่นทอนตัวเรา เป็นผู้ให้มากขึ้น เอื้อเฟื้อ มีน้ำใจมากกว่าที่เคย ดำเนินชีวิตอย่างสงบ ใจเย็นลงบ้าง มีเวลาหยุดคิดบ้าง ใช้เวลาอย่างมีคุณภาพ วันอาทิตย์ควรเป็นวันหยุด ไปวัด ใช้เวลากับครอบครัว […]
“อั่งเปาของพระเยซู…ความรักของพระบิดา” ตามพระดำรัสที่ตรัสไว้ทางประกาศกอิสยาห์ จะเป็นความจริงว่า …. ผู้ที่อาศัยอยู่ในดินแดนและในเงาแห่งความตาย แสงได้ส่องขึ้นมาเหนือพวกเขาแล้ว นับแต่นั้นมา พระเยซูเจ้าทรงเริ่มประกาศเทศนาว่า “จงกลับใจเถิด เพราะอาณาจักรสวรรค์ อยู่ใกล้แล้ว” ขณะที่ทรงดำเนินไปตามชายฝั่งทะเลสาบกาลิลี พระองค์ทอดพระเนตรเห็นและเรียก ซีโมน-เปโตรกับอันดรูว์, ยากอบและยอห์น พระองค์ตรัสสั่งว่า “จงตามเรามาเถิด เราจะทำให้ท่านเป็นชาวประมงหามนุษย์” ทันใดนั้น เขาก็ทิ้งแห, เรือและบิดา แล้วตามพระองค์ไป… พระองค์เสด็จไปทั่วแคว้นกาลิลี ทรงสั่งสอนในศาลาธรรม ทรงประกาศข่าวดีเรื่องพระอาณาจักร ทรงรักษาโรคและความเจ็บไข้ทุกชนิดของประชาชน (เทียบ มธ 4:14-23) คำเทศน์สอนและการยืนยันของพระเยซูเจ้า ที่ให้เรากลับใจ และยืนยันว่าพระอาณาจักรสวรรค์มาถึงแล้ว ทั้งหมดนี้ก็คือแสงสว่างของพระเจ้า ที่ส่องแสงเหนือเรา เพื่อให้เราพ้นจากความมืด จากความตาย แสงสว่างของพระเจ้าที่ส่องแสงเหนือเรา เราสามารถเห็นเป็นรูปธรรม ได้จากภาพที่พระเยซูเจ้าพระองค์ทรงรักษาโรคภัยไข้เจ็บให้กับทุกๆคน “ประชากรที่เดินในความมืดแลเห็นความสว่างยิ่งใหญ่ บรรดาผู้อาศัยในแผ่นดินมืดมิด ความสว่างส่องแสงมาเหนือเขาพระองค์…ทรงเพิ่มความชื่นบานของเขา เขาทั้งหลายจะยินดีเฉพาะพระพักตร์พระองค์ ดั่งความชื่นบานในฤดูเก็บเกี่ยว …เพราะว่าแอกอันเป็นภาระของเขา ท่อนไม้ที่เขาต้องแบก ไม้ตะพดของผู้กดขี่ พระองค์ทรงหักเสียอย่างที่ทรงเคยกระทำกับชาวมีเดียน” (อสย 8:23ข-9:3) “ซินเจียยู่อี่ซินนี้ไคว้เล่อ… ขอส่งความสุขในวันตรุษจีน […]
